Rouw, van keizerin tot corona was een tentoonstelling in Huis Doorn te Doorn (Nederland), die was te zien van 1 oktober 2021 tot en met 3 juli 2022. Bij de tentoonstelling is een publicatie verschenen.
Op de tentoonstelling in het kasteel en in een bijgebouw waren naast allerlei andere objecten uit verschillende tijden ook rouwsieraden van git en fer de Berlin, haarsieraden en identiteitsplaatjes te zien. Enkele van deze voorwerpen staan ook afgebeeld en beschreven in de publicatie. In de eetzaal was een reconstructie gemaakt van de chapelle ardente (tijdelijke rouwkapel) waar Wilhelm II lag opgebaard.
In de publicatie wordt onder meer aandacht besteed aan de rouwriten rond de dood van Prince Albert en Queen Victoria, grootmoeder van keizer Wilhelm II, en hoe deze gebruiken zich verbreidden in Europa en de Verenigde Staten. Door de rouw van Queen Victoria ontstond er een ware rage in rouwsieraden. Marjolijn van Duyn behandelt de rouwsieraden uit de collectie van Huis Doorn en ook andere rouwsieraden die in het kader van de tentoonstelling in Huis Doorn worden gepresenteerd.
Niet alle essays in het boek zijn even geslaagd van opzet en inhoud. De redactie had wat strenger mogen zijn. Veel aannames in het epistel van Claudia Crobatia bijvoorbeeld zijn tamelijk plat of onjuist: hoezo leven wij in een ruimdenkende maatschappij en ontkennen wij de dood als gevolg van de medische vooruitgang en secularisering? Wetenschappelijke onderbouwing in het stuk ontbreekt; de publicatie was beter af geweest zonder. Ook het essay over Grafbezoekrituelen door Anne Kjærsgaard en Eric Venbrux voegt weinig toe. De bijdrage van Irene Stengs daarentegen geeft een beeld van veranderende (collectieve) rouwrituelen in de laatste drie decennia.
Funerair culinair erfgoed
Carolina Verhoeven schrijft over de culinaire gebruiken in Huis Doorn in de periode direct na het overlijden van de hoofdbewoners. Ook hier had de redactie strenger mogen zijn, want het grootste deel van de tekst gaat niet over eten na de dood, maar over andere gebruiken. En net als bij Crobatia ook hier weer allerlei aannames: overledenen zouden niet langer thuis worden opgebaard, maar in ziekenhuizen en uitvaartcentra. Mijn ervaringen zijn anders en cijfers worden niet gegeven.
Ornament dresses in mourning
Het laatste deel van de publicatie gaat over eigentijdse rouwkleding gemaakt door jonge ontwerpers van de Arnhemse kunstacademie Artez, ook te zien in een aparte ruimte in de tentoonstelling. Bezoekers konden via QR codes filmpjes kijken over de verschillende ontwerpprocessen. In de publicatie een weerslag daarvan. De teksten zijn soms ronduit kinderlijk en bevatten veel taalfouten.
Wisselende kwaliteit
De teksten in de publicatie verschillen behoorlijk van elkaar qua inhoud en kwaliteit en vormen geen eenheid. Maar wie weet maakt het dat voor veel mensen juist interessanter, omdat er zo voor elk wat wils is rondom rouw.
Tentoonstelling
2021 – Rouw, van keizerin tot corona, Huis Doorn, Doorn (Nederland) (1 oktober 2021 t/m 3 juli 2022)
Bibliografie (selectie)
Crobatia, C., Duyn, M. van, Kjærsgaard, A., Leeuwen, T. van, Stengs, I., Venbrux, E. en Verhoeven, C. (2021) Rouw, van keizerin tot corona. Nederland: Museum Huis Doorn. ISBN 9789082183146
Links
• Wikidata
Donaties
Deze website heeft geen commercieel doel en is op persoonlijk initiatief, onafhankelijk en geheel op vrijwillige basis met minimale middelen tot stand gekomen. Wilt u dat steunen met een gift? Dat kan! U kunt uw bijdrage overmaken naar: NL27 TRIO 0781 5140 02 ten name van E. Doornbusch te Amsterdam onder vermelding van hedendaagse sieraden, ook kunt u doneren via paypal.me/hedendaagsesieraden. Giften zullen worden aangewend voor onderhoud en verbetering van de website.
Duurzaam verwijzen naar deze pagina? Gebruik dan deze link: https://hedendaagsesieraden.nl/2022/09/10/rouw-van-keizerin-tot-corona/
