#Door Florence Aalbers
Eens was ik in München. Ik ging kijken of een schilderij goed bekomen was van de reis van Arnhem naar München. Het schilderij was van Toorop, Jan Toorop, niet Charley, en stelde een Zeeuwse boer voor. Het had de reis goed doorstaan, hadden we geconstateerd na het met een speciaal lampje te hebben bekeken.
Ook slakken komen in Rome
Ik logeerde in een hotel dat naast een edelsmidwinkeltje lag. Dat winkeltje was klein. Achterin een werkplaats en voorin vitrines. In de etalage zag ik bedeltjes waaronder een slakje. Slakken zijn leuke beesten, ook zij komen in Rome, zij het heel langzaam. Ze weten wat ze willen, al denken anderen daar anders over. Ze kunnen volhouden, doorzetten en zich terugtrekken in hun stulpjes. De voelsprieten van het bedeltje zaten vast aan het huisje, het had een staartje en glimlachte. Ik vond die slak mooi maar duur.
Sieraden zijn wandelstokken, net als pollepels
Sieraden zijn wandelstokken, althans voor mij. Ik draag sieraden niet voor de sier maar voor het wandelen. Een beetje zoals dat jongetje waar ik ooit over las. Hij liep voor het eerst in zijn leven, hij had zich opgetrokken aan een bureau, had een pollepel in zijn linkerhand en zette toen zijn eerste, losse stappen. Na vier stappen, zakte hij ineen en liet de pollepel vallen. Enige tijd later kroop hij terug naar het bureau, ging staan en merkte dat de pollepel verderop lag. Hij liet zich weer zakken, kroop naar de pollepel en pakte hem en kroop terug. Daar trok hij zich op en zette weer een paar passen. Lopen zonder pollepel kon niet.
Een paar maanden later was ik weer in München om het schilderij na de tentoonstelling, voor de terugreis opnieuw te controleren. Ik logeerde in een ander hotel dan op de heenreis. Het slakje had de hele tijd door mijn hoofd gespeeld. Gelukkig wist ik nog de naam van de straat van het hotel. Ik ging het kopen. Dan was het maar veel geld.
Gevallen slak
O jé, het was niet meer in de etalage. In mijn vloeiende Duits (genau wie Alfred J. Kwak) vroeg ik in de winkel naar het slakje. Uitverkocht. Ik kon het wel bestellen. De edelsmid maakte die bedeltjes dus ook het slakje. Ja maar, ik woon in Nederland. Enfin, na enig overleg ging de dame nog eens zoeken in de etalage, misschien is het gevallen…. En ja hoor, na enige tijd vond ze een zwart dingetje. Het dingetje bleek mijn slakje. In elk geval was het echt zilver! Ik kocht het. Nu hangt het om mijn nek, aan een wit-gouden ketting naast een kleine diamant maar dat is een ander verhaal.
Florence Aalbers
Bibliografie
Doornbusch, E. (5 november 2021) Overzicht gastcolumns eerste jubileum 2021. hedendaagsesieraden.nl.
Links
• Wikidata
Donaties
Deze website heeft geen commercieel doel en is op persoonlijk initiatief, onafhankelijk en geheel op vrijwillige basis met minimale middelen tot stand gekomen. Wilt u dat steunen met een gift? Dat kan! U kunt uw bijdrage overmaken naar: NL27 TRIO 0781 5140 02 ten name van E. Doornbusch te Amsterdam onder vermelding van hedendaagse sieraden, ook kunt u doneren via paypal.me/hedendaagsesieraden. Giften zullen worden aangewend voor onderhoud en verbetering van de website.
Duurzaam verwijzen naar deze pagina? Gebruik dan deze link: https://hedendaagsesieraden.nl/2023/03/18/slak-en-pollepel/
