Victor Mayer (Pforzheim (Duitsland), 1 december 1857- Pforzheim (Duitsland), 13 oktober 1946) was onder meer actief als sieraadontwerper en fabrikant. Het bedrijf Victor Mayer dat hij in 1890 oprichtte bestaat tot op de dag van vandaag.
Biografie
Mayer kwam uit een katholiek gezin met veertien kinderen, van wie negen de volwassen leeftijd bereikten. Zijn ouders bezaten de herberg Zum Kreuz en baatten deze ook uit met hun kinderen. De ouders van Mayers overgrootmoeder waren van joodse komaf. Nabij de herberg van zijn ouders bevond zich in een voormalig Dominicaner klooster het weeshuis waarin door markraaf Karl Friedrich (1728-1811) een werkplaats voor sieraden en uurwerken was ingericht. Als gevolg van de booming business in sieraden in Pforzheim (Duitsland) aan het einde van negentiende eeuw belandden acht van de zussen en broers van Victor Mayer in de sieradenindustrie. Onder meer omdat de reislust vanuit hun jeugd in de herberg was aangewakkerd vestigde een aantal familieleden zich met een bedrijf in Zwitserland.
Victor Mayer werd opgeleid tot staalgraveur bij de firma Winter & Cie. (1872-1877). Ook studeerde hij aan Kunstgewerbeschule Pforzheim te Pforzheim (Duitsland) (1877-1879), die toen net was opgericht. Na zijn opleiding moest Mayer in militaire dienst (1879-1882). Terug van zijn diensttijd in Rastatt (Duitsland) werkte Mayer van 1882 tot en met 1886 in Wenen (Oostenrijk-Hongarije), onder meer als staalgraveur bij de sieradenfirma Markowitsch & Sohn. In zijn vrije tijd bezocht hij bibliotheken en musea om verder te studeren. Al lange tijd wilde Mayer naar Wenen (Oostenrijk-Hongarije). Daar beland specialiseerde hij zich in guillocheren en emailleren. Toen Mayer terugkeerde naar Pforzheim (Duitsland) zette hij zijn opleiding voort (-1889).
Tekeningen die Mayer aan het einde van de jaren tachtig van de negentiende eeuw maakte naar bestaande sieraden uit de Renaissance of uit de tijd van de Egyptenaren, de Grieken, de Etrusken en de Romeinen zijn een lust voor het oog. De composities van verschillende sieraden op een vel papier zijn uitgebalanceerd en de bijschriften zijn uitgevoerd in een zorgvuldig regelmatig uitgevoerd lettertype.
In 1889 verloofde Mayer zich met Lina Niemand (Duitsland), 1866 – (Pforzheim (Duitsland), 1937), afkomstig uit een welgestelde familie in Baden-Baden (Duitsland). Het paar trouwde in 1890 in de Stiftskirche in Baden-Baden (Duitsland) en vestigde zich in het voorjaar aan Hillerwörthstraße 6 in Pforzheim (Duitsland). Even daarvoor hadden ze korte tijd gewoond op de begane grond van een flatgebouw aan Eutingerstraße 2. Samen kregen ze drie zoons (waaronder een tweeling) en drie dochters, Else (1891-1963), Maria (1898-1976) en Erna (1900-1988).
Mayer kon zijn bedrijf starten door zijn gedegen opleiding tot staalgraveur én dankzij de erfenis van zijn ouders. Om een bedrijf op te zetten ging hij op zoek naar een zakenpartner. Mayer ging in zee met Hermann Vogel en hun bedrijf heette Vogel & Mayer. Vogel leefde met zijn gezin op de bovenste verdieping van het complex aan Eutingerstraße 2. Het voormalige appartement van het kersverse echtpaar Mayer-Niemand in hetzelfde gebouw op de begane grond werd niet lang daarna de eerste vestiging van het bedrijf van Vogel & Mayer. Vijf jaar na de oprichting verliet Vogel het bedrijf na een conflict. Mayer zette het bedrijf voort onder zijn eigen naam. Het logo bleef onveranderd.
Naast ontwerptekeningen vervaardigde Mayer ook modellen in was. Hiervan werd een mal in gips gemaakt die vervolgens in brons werd gegoten en nabewerkt. Zo kwamen Mayers mallen voor massaproductie tot stand.
De oudste zoon Mayer, Victor Mayer jr. (1892-1915) was als zakelijk medewerker in de leer bij de firma Friedrich Speidel te Pforzheim (Duitsland) van 1907 tot en met 1910. Hij bekwaamde zich in boekhouden, (internationale) verzendingen en onderhield correspondenties in verschillende talen. In 1910 en 1911 werkte Victor jr. voor de firma Alexandre Tielès in Parijs (Frankrijk) en daarna werkte hij in Madrid (Spanje) om in 1913 aan het werk te gaan in het bedrijf van zijn vader.
De op een na oudste zoon, Julius (1895-1918), de oudste van een tweeling, werd opgeleid tot goudsmid. Voor hem leek de rol van technisch directeur in het familiebedrijf weggelegd. Het mocht niet zo zijn; de Eerste Wereldoorlog brak uit in augustus 1914, Victor jr. en Julius werden opgeroepen als reservist en sneuvelden.
In 1932 droeg Mayer zijn zaak over aan zijn zoon Oskar Friedrich (1895-1968) en zijn schoonzoon Edmund Mohr (1895-1973). Herbert Mohr-Mayer (1933), zoon van Edmund Mohr, verzorgde een documentaire publicatie over leven en werk van zijn grootvader naar aanleiding van zijn honderdvijftigste geboortedag. Hij beschreef zijn grootvader als een ijverige, sociale, humoristische en goedgehumeurde man.
Mayer was geen aanhanger van Adolf Hitler. De ouders van Mayers overgrootmoeder waren van joodse komaf. Toen de familie met bewijzen moest komen voor de nazi’s van Arische komaf te zijn werd deze tak uit de familiestamboom verwijderd. Gedurende de Tweede Wereldoorlog las en studeerde Mayer veel en ontving hij zijn kleinkinderen in zijn kabinet om ze te onderwijzen in de kunsten.
Na de bombardementen op Pforzheim (Duitsland) van 23 februari 1945 waarbij zo goed als de hele stad werd verwoest was er tot in augustus dat jaar een geïmproviseerde kapel in het woonhuis van de familie Mayer.
Tot vlak voor zijn dood bleef Victor Mayer ontwerpen voor sieraden maken. Deze sieraden waren zeer succesvol en werden tot ver in de zestiger jaren van de twintigste eeuw verkocht.
Volgens Mayer bracht een goede bijouterieënfabrikant elk half jaar een nieuwe collectie op de markt die goed verkocht, maar moeilijk te kopiëren was. Mayer was breed geïnteresseerd en bezat een bibliotheek met kunsthistorische, filosofische en religieuze werken. Daarnaast bezat hij een enorme kaartenbak met afbeeldingen zoals postkaarten, uitnodigingen, krantenknipsels etcetera, die hij iconografisch had geordend rond de volgende thema’s: vogels, bloemen, ornamenten, mensfiguren, wapenschilden, dieren, sport, heiligen en bloemen. Deze afbeeldingen gebruikte hij in zijn ontwerpproces. De kracht en het succes van Mayer lag waarschijnlijk in het feit dat hij in zijn productie eindeloos wist te variëren met de hem beschikbare modellen, materialen, kleuren en afwerkingen.
In zijn vrije tijd dichtte Mayer. Ook was hij lid van verschillende clubs; zo zong hij in een koor en maakte deel uit van een fietsvereniging.
Aan Bleichstraße 88 te Pforzheim (Duitsland), het huis dat Mayer voor zichzelf en zijn gezin had laten bouwen bevindt zich sinds 2007 een plaquette die herinnert aan de vestiging van het bedrijf van Mayer. Het gebouw is uitgevoerd in een combinatie van stijlelementen uit de Jugendstil en de neogotiek.
Mayer overleed thuis aan de Bleichstraße en ligt begraven op het Hauptfriedhof te Pforzheim (Duitsland).
Werk in openbare collecties (selectie)
Schmuckmuseum Pforzheim, Pforzheim (Duitsland)
Werk in particuliere collecties (selectie)
Astrid & Mario Ratz-Coradazzi
Tentoonstellingen (selectie)
2007 – The Life and Work of Victor Mayer, Schmuckmuseum Pforzheim, Pforzheim (Duitsland)
Prijzen (selectie)
1906 – zilveren medaille, Dresden (Duitsland)
Bibliografie (selectie)
Mohr-Mayer, H. (2007) Victor Mayer (1857-1946). Heidelberg: Verlag Regionalkultur. ISBN 9783897355279
Links
• RKD Artists
• Wikidata
Donaties
Deze website heeft geen commercieel doel en is op persoonlijk initiatief, onafhankelijk en geheel op vrijwillige basis met minimale middelen tot stand gekomen. Wilt u dat steunen met een gift? Dat kan! U kunt uw bijdrage overmaken naar: NL27 TRIO 0781 5140 02 ten name van E. Doornbusch te Amsterdam onder vermelding van hedendaagse sieraden, ook kunt u doneren via paypal.me/hedendaagsesieraden. Giften zullen worden aangewend voor onderhoud en verbetering van de website.
Duurzaam verwijzen naar deze pagina? Gebruik dan deze link: https://hedendaagsesieraden.nl/2022/02/20/victor-mayer/
