Ode aan cultuur en overdracht: een rode draad

Chequita Nahar, juli 1971, Foto met dank aan Chequita Nahar©

##Door Chequita Nahar

Ode aan cultuur en overdracht
Drie maanden oud was ik toen ik gaatjes in mijn oren kreeg. Geen gouden of zilveren oorbellen, maar rode katoenen draden sierden mijn oren enige tijd tot ik de leeftijd van 8 maanden had bereikt en de rode draden werden vervangen door een paar mooie gouden creolen met granaten.

Dit waren niet mijn eerste sieraden, want toen ik nog maar net een paar dagen oud was, kreeg ik een 24 karaat gouden speldje met granaten opgespeld.

Dit was de start van een sieraden collectie vol betekenis en culturele waarde.

Groeiende collectie
Zo werd mijn collectie in de aanloop naar mijn puberteit aangevuld met onder andere een set gouden armbanden, een gouden vriendschapsring, een gouden mattenklopper ring en een gouden ketting met rode kralen allen om mij en mijn spirituele metgezellen te ‘beschermen’ tegen al het mogelijke kwaad dat ik op mijn levenspad zou tegenkomen.

Eenmaal de leeftijd van 21 bereikt, had ik een substantiële collectie opgebouwd door de vele betekenisvolle momenten die inmiddels waren gepasseerd: communie, vormsel, het vrouw worden en volwassenheid. Al deze momenten waren bekroond met prachtige gouden en zilveren sieraden al dan niet met kralen en elk met een eigen achterliggende gedachte en betekenis. Alles was ambachtelijk vervaardigd door ambachtslieden in opdracht van mijn ouders of andere familieleden die een belangrijke rol in mijn leven zouden spelen. Voor deze feestelijke momenten werden de sieraden eerst ceremonieel gewassen en vervolgens geladen met spirituele krachten, voordat ik ze zou dragen. Een Surinaams cultureel gebruik waarmee mijn spirituele begeleiders geëerd en bedankt werden voor hun taak, namelijk over mij te waken en mij te begeleiden tijdens mijn levenspad.

Deze bijzondere momenten vol culturele spirituele gebruiken en symboliek hebben mijn nieuwsgierigheid naar de waarden die het sieraad in zich meedraagt tijdens mijn studie aangewakkerd. Zodoende ben ik onderzoek gaan doen naar de positie die sieraden in een cultuur innemen.

De sieraden hebben mij geïnspireerd en geleid om sieraden te maken, die betekenis geven aan bijzondere momenten, met een versmelting van culturen en waarden.

Wie had ooit kunnen denken dat het doorgeven van mijn cultuur, het betekenis willen geven via sieraden ooit is begonnen met een rode katoenen draad?

De waarde voor het overdragen via makers, dragers, context, geschiedenis en sieraden is relevant, zodat betekenisvolle verhalen en kennis niet verloren gaan. Daarvoor ode aan Esther, want haar platform doet precies dat.

Chequita Nahar

http://chequitanahar.blogspot.com/

Bibliografie
Doornbusch, E. (5 november 2021) Overzicht gastcolumns eerste jubileum 2021. hedendaagsesieraden.nl.

Links
• Wikidata

Donaties
Deze website heeft geen commercieel doel en is op persoonlijk initiatief, onafhankelijk en geheel op vrijwillige basis met minimale middelen tot stand gekomen. Wilt u dat steunen met een gift? Dat kan! U kunt uw bijdrage overmaken naar: NL27 TRIO 0781 5140 02 ten name van E. Doornbusch te Amsterdam onder vermelding van hedendaagse sieraden, ook kunt u doneren via paypal.me/hedendaagsesieraden. Giften zullen worden aangewend voor onderhoud en verbetering van de website.

Duurzaam verwijzen naar deze pagina? Gebruik dan deze link: https://hedendaagsesieraden.nl/2022/02/19/ode-aan-de-cultuur/

 

 

 

1 Comment

  1. wat een mooi verhaal Chequita, ik herinner me dat je me ooit, heel lang geleden in Maastricht eens hierover vertelde. Het katoenen draadje ben ik nooit vergeten. Leuk om er weer over te lezen. En interessant om te zien hoeveel waarde sieraden binnen de Surinaamse cultuur hebben, zo anders dan de economische waarde die in andere culturen voorop staan. Ergens is het bij ons in Europa verkeerd gegaan, en werden sieraden vooral een blijk van economische voorspoed, en zekerheid – mijn moeder had daar een hekel aan, en vooral aan parelkettingen. Zij kwam uit een rijke familie met adellijke voorouders maar haar moeder was onder haar stand getrouwd en werd bovendien al jong weduwe. Ze werd afhankelijk van giften van haar rijke en hooghartige zussen en zwagers. Waar mijn moeder’s hekel aan juwelen en parelkettingen vandaan komt is duidelijk en onbedoeld heeft ze haar pijn op mij overgedragen. Toch vreemd dat ik uiteindelijk middenin de juwelen eindig….
    Jouw babyfoto is geweldig – je bent al helemaal herkenbaar (dat zie je niet vaak)

Laat een reactie achter bij liesbethdenbestenReactie annuleren